#3 'Cause I love the way you wake me up For goodness sake will my love not be enough?

Tytuł:"'Cause I love the way you wake me up  For goodness sake will my love not be enough? "

Bohaterowie:Niall Horan (19l.) Harry Styles(18l.) 

Treść:

Jadłem śniadanie, rozmyślając nad sensem mojego życia. Nawet w takim momencie nie mogłem zaznać spokoju, bo mój mózg za każdym razem chciał mi przypomnieć jak beznadziejnym stworzeniem jestem. Nagle zamarłem z łyżeczką w dłoni  i otwartą buzią. Stał przede mną w samych bokserkach, nie było to niczym niecodziennym, uwielbiał chodzić nago, mówił, że wtedy czuje się wolny, ale na mnie robiło to naprawdę duże wrażenie. Wpatrywałem się w jego umięśniony tors, tatuaże i długie nogi. Przeciągnął się głośno ziewając. Po czym posłał mi najwspanialszy uśmiech jaki kiedykolwiek widziałem. Dwa urocze dołeczki i zmierzwione loki dodawały mu uroku, a piękne, zielone oczy, w które chciałbym wpatrywać się cały czas,  non stop sprawiały, że moje serce się rozpływało.

-Nialler, co jest ?-zapytał chichocząc, a ja dopiero wtedy zdałem sobie sprawę jak idiotycznie musiałem wyglądać śliniąc  się  na widok mojego przyjaciela.

-Ni-nic – mruknąłem i utkwiłem wzrok w zadziwiająco ciekawych płatkach z mlekiem. Na szczęście chłopak nie przejął się tym zbytnio i ruszył w stronę lodówki. Dyskretnie obserwowałem każdy jego ruch i aż wstyd się przyznać, że moje oczy najbardziej zainteresowała zawartość jego opiętych bokserek. Przyglądałem się jego okrągłym pośladkom, kiedy znudzony szukał czegoś do spożycia i narzekał na to, że znowu zapomniał kupić soku jabłkowego. Zamiast niego wyciągnął mleko i pociągnął zdrowy łyk prosto z kartonu. Odwróciłem szybko wzrok, kiedy dosiadł się do mnie.

-Czemu mi się tak przyglądasz?- zapytał, a ja poczułem jak się rumienię.

-Ja... – nie wiedziałem co powiedzieć- Planuję zrobić sobie jakiś tatuaż i uważam, że te jaskółki są całkiem fajne- palnąłem. Uśmiechnął się i chyba mi uwierzył.

-Kiedy będą chłopcy?- zapytałem, chcąc zmienić temat. Mieszkałem tylko z Harrym, reszta wyprowadziła się do swoich ukochanych kobiet, a my jako, że jedyni z całego zespołu byliśmy singlami zamieszkaliśmy razem. Koło niego zawsze kręciły się jakieś dziewczyny, najczęściej były to długonogie blondynki, ale żadna z nich nie przypadła mu zbytnio do gustu. Czasami łudziłem się, że może ze względu na mnie z żadną się nie związał, ale po chwili pukałem się w głowę i śmiałem z własnej głupoty i naiwności. On, ten seksowny Harry Styles zwróciłby uwagę na mnie? Nie, nie było na to szans. Przecież on był normalny, nie to co ja.  

***

Od jakiegoś czasu chodził jakiś zdołowany, przygaszony. Nie śmiał się tyle co zwykle, co ja mówię, on w ogóle nawet się nie uśmiechał, chyba, że na koncertach, czy przy fankach, których nie chciał martwić. Zastanawiałem się co jest tego powodem, kiedy widziałem smutek w jego oczach miałem ochotę rozszarpać osobę przez którą żarłok coraz bardziej mizerniał, ale nie byłem w stanie dowiedzieć się kim ona jest. Za każdym razem, gdy mi się przyglądał łudziłem się, że to ze względu na to ,że chce ze mną porozmawiać, ale myliłem się. On się tylko gapił, a gdy do niego zagadałem odwracał wzrok, zmieniał temat, rumienił się jak wariat. Wstydził się mnie, nie ufał mi. Zawiodłem go?

-Harry co mu jest ?- za każdym razem, kiedy to pytanie padało z ust któregoś z chłopców nie potrafiłem na nie odpowiedzieć, tym razem też tak było.

-Nie mam pojęcia, nie chcę ze mną rozmawiać –odparłem –martwię się o niego.

-Jak my wszyscy…

-Stary mieszkacie razem, sprawdź jego historię w komputerze, przeczytaj sms-y, podsłuchaj, nie wiem, cokolwiek. Musimy się dowiedzieć co się dzieje- stwierdził Zayn, a ja oburzyłem się. Każdy ma prawo do prywatności, a ja nie zamierzałem go szpiegować .

-To jedyna taka szansa-namawiali mnie. Ja jednak wpadłem na inny, nieco lepszy, a przynajmniej mniej brutalny plan. 

***

Siedziałem przed telewizorem, popijając piwo i  oglądając jakiś durny teleturniej. Denerwowałem się, Harold oznajmił mi, że chce, abym kogoś poznał. Nawet głupi by się domyślił, że chodziło tu o dziewczynę, jego dziewczynę. Skakałem po kanałach, łudząc się, że znajdę coś co zajmie moje myśli choć na chwilę, ale nie było mi to dane. On znalazł sobie kogoś. Nie wiedziałem jak zniosę widok jego, całującego się z nią, tulącego się do niej,  a jeśli jeszcze  z nami zamieszka? Wyprowadzę się, tak to byłoby najlepsze wyjście. Wybiegałem daleko w przyszłość, ale tak bardzo się bałem, że go stracę. Chociaż tak naprawdę nigdy go nie miałem. 

-Jesteśmy-usłyszałem jego zachrypnięty głos i uroczy śmiech. Po chwili wszedł do salonu razem z niewysoką szatynką. Miała kręcone, długie włosy i piękne, ciemne oczy. Uśmiechnęła się do mnie szeroko. Była naprawdę bardzo ładna i taka… słodka?

-Niall to Jasmine, moja kuzynka- powiedział, a mnie zatkało.

-Ku- kuzynka?- wymamrotałem, ściskając jej delikatną dłoń.

Chłopak wybuchnął śmiechem.

-A co, myślałeś, że to moja dziewczyna? –obydwoje zachichotali, a ja kolorem twarzy upodobniłem się do krwisto czerwonej kanapy. Kiwnąłem głową i spuściłem wzrok. Poczułem jak  obejmuję mnie ramieniem i gładzi dłonią po plecach. Wspaniałe uczucie.

  -To ja zostawiam was samych-oznajmił i szepnął mi na ucho: ”Powodzenia mały”.

Zaraz, zaraz, czy on przypadkiem nie chciał mnie z nią zeswatać? Trudno, najważniejsze było, że to nie jego ukochana. Byłem zadowolony i to bardzo, chociaż zrobiłem z siebie idiotę .Kamień spadł mi z serca i poczułem ogromną ulgę. Obawiałem się, że będę musiał zacząć pakować walizki przez tą całą Jasmine, ale ona była dziewczyną dla mnie! Szkoda tylko, że obiektem moich  westchnień  był jej młodszy kuzyn.

***

-Jak było?- zapytałem podekscytowany, kiedy Jass wskoczyła do mojego samochodu. Odpaliłem silnik i ruszyłem pod dom kuzynki.

-Szczerze? Beznadziejnie. Prawie w ogóle nic nie mówił, cały czas był taki jakiś zamyślony. Przykro mi Hazz, ale w niczym nie pomogłam- stwierdziła, a cała moja radość uleciała.

-To nie twoja wina, starałaś się-mruknąłem.

Co się stało z moim Niallerem ?Nie miałem pojęcia, myślałem, że chodzi o kobiety. Nasłałem na niego Jasmine, bo sądziłem, że mu się spodoba, zaczną rozmawiać, umówią się na randkę, a tu jedno, wielkie nic. 

-Wydaję mi się, że Nialla nie  kręcą kobiety-wtrąciła nagle, a ja słysząc jej słowa, o mało nie straciłem panowania nad kierownicom.

-Nie, to nie możliwe-odparłem, chociaż po chwili zastanowienia doszedłem do wniosku, że mogła mieć jednak rację.

Próbowałem odgonić od siebie tą myśl, Horan zawsze twierdził, że Demi Lovato jest gorąca, miał nagą dziewczynę na wygaszaczu w swoim laptopie. Geje tak się nie zachowują. Tak, zdecydowanie tak. Jasmine  się pomyliła, po prostu nie była w jego typie, to dlatego nie zaprosił ją do kina ani na kawę. Wysadziłem ją pod starą kamienicą i pojechałem do chłopców, zrelacjonować im całe to felerne spotkanie.

***

Zatapiałem smutki w alkoholu. Mieliśmy dzisiaj wywiad. Wyznał, że ma kogoś na oku. Wiedziałem, że za bardzo się ucieszyłem, z resztą to było do przewidzenia, że długo sam nie zostanie. Kto nie chciałby mieć tak cudownej osoby przy sobie ? Chyba jakiś idiota. On był doskonały, idealny, wspaniały. Zawsze starał mi się pomagać, martwił się o swoich przyjaciół, rodzinę. Był towarzyski, miał wielu znajomych. Zabawny, niekiedy gadał od rzeczy, ale to było urocze. Inteligentny  …

 Miał perfekcyjny uśmiech, piękne, równiutkie zęby. Jedyne co było mi do szczęścia potrzebne to dźwięk jego wspaniałego głosu, widok tych cudownych zielonych tęczówek, smak  pełnych, malinowych ust i ciepło jego ramion. Jego obecność to było coś czego pragnąłem, ale to było nierealne, on widział we mnie brata, a nie potencjalnego kochanka. To było chore, że aż tak mi na nim zależało. Cholernie pragnąłem by chociaż raz wpił się w moje wargi, dotknął mnie w sposób jaki nigdy jeszcze mnie nie dotykał. Byłem dla niego ważny, miałem tego świadomość, ale nie oszukujmy się nigdy  by mu nawet do głowy nie przyszło, że ja i on, razem. Nigdy nie popatrzyłby na mnie w taki sposób w jaki ja wpatruję się w jego oczy, w jego dłonie, którymi przeczesuje rozczochrane loki ,w jego usta, kiedy wymawia moje imię. Zamówiłem  kolejnego drinka, nie zwracając uwagi na współczujący wzrok barmana i na to, że byłem już konkretnie zalany. 

Niech się dzieje co chcę.

***

-Boże Nialler co ci jest?- krzyknąłem i rzuciłem się w stronę blondyna, który właśnie zaliczył przykre spotkanie z podłogą. Chyba zemdlał, nie byłem pewny. Kiedy zbliżyłem się do niego wyczułem mocną woń alkoholu.

-On jest pijany-warknąłem do przyjaciół i razem z Liamem rzuciłem jego bezwładne ciało na kanapę.

-Nie-e jezdem pijaa-ugh-ny –mruknął i zaczął się wierzgać. Byłem na niego wściekły, odchodziłem od zmysłów, a on bawił się w najlepsze.

-Stary, dlaczego? Kurwa dlaczego jesteś taki dla nas? Masz wszystko w dupie. Chodzisz struty. Co się do jasnej cholery z tobą dzieje?- zacząłem wrzeszczeć, a on wybuchnął śmiechem. Miałem ochotę rzucić się na niego z łapami i udusić za to jak się zachowywał. Tak bardzo się o niego bałem, myślałem, że już po nim, a on siedział w jakimś barze i chlał w najlepsze.

-Chceeesie wiezieć so mi jezd ?Jeeezddeem pieprzzzonym peedałeemm, wyrzuuudkiem , śmiesiem- oznajmił i schował twarz w dłoniach. Zatkało mnie, wpatrywałem się w niego zszokowany, tak samo jak cała reszta. Z transu pierwszy wybudził się Payne i dosiadł się do blondyna. Objął go ramieniem i mocno przytulił.

-To jakiej jesteś orientacji nie ma dla nas znaczenia. Kochamy cię, zrozum to-stwierdził, a Irlandczyk wybuchnął płaczem.

-Aleee, o-o-on mnie nie kkocha. Sakochałem się w chło-chłopaku, któ-który jest heetreo, Liiiiiiiam. Nie maaaaaaam u niego szaanzz- zawył i wtulił się w szatyna. Powinienem poczuć ulgę, wiedziałem co jest przyczyną jego problemów i w gruncie rzeczy mogłem mu teraz pomóc , ale miałem wrażenie, że to ja jestem winowajcą, że to przeze mnie na jego twarzy nie widnieje uśmiech, przeze mnie z jego pięknych oczu zniknęły iskierki radości, a zamiast tego pojawiły się słone łzy. Zakochał się we mnie? To było bardzo prawdopodobne, a ja za cholerę nie wiedziałem co w tym momencie mam zrobić, uściskać go, pocieszyć, uciec stamtąd?

      Uciekłem.

Biegłem w jakąś nieznaną mi stronę, serce biło jak oszalałe, bolały mnie płuca. Zdyszany zatrzymałem się w parku. Próbowałem uspokoić oddech, ale nie było mi to dane, bo  znów musiałem ruszyć w pogoń.

Dlaczego tym razem? Nie dlatego, że biłem się z myślami, nie dlatego, że chciałem uciec od problemów, nie dlatego, że nie wiedziałem co robić, a dlatego, że jakiś trzech zakapturzonych dresów zaczęło zmierzać w moim kierunku. 

Heej!Mam nadzieję,że Wam się spodobało.Tak jak mówiłam,to w jakim terminie będę dodawała posty zależy przede wszystkim od WAS i  mówiąc szczerze nie byłam zadowolona z ilości komentarzy pod 2 częścią historii o "Pazyer",ale nie mogłam się powstrzymać i dodałam kolejnego one shoot'a.Jest krótki i pisany w wordzie przez co są takie odstępy między znakami interpunkcyjnymi,ale naprawdę nie miałam już siły by to poprawiać.
Liczę na to,że mnie miło zaskoczycie i skomentujecie.
Do nn <3 xx